Haftasonu Mardin, Nusaybin, Batman, Diyarbakır..

Bazı yerler var ki, Tanrı onlara bonkör davranmış. Tüm duygusunu vermiş. Bazı yerler var ki, güzelliklerine rağmen unutulup gitmiş, hatırlanmamış. Bazı yerler var ki, insanının içindeki iyilik havasına suyuna yansımış, ama sadece yansımakla kalmış..Bazı yerler var ki, çocuklarına güzel bir dünya ama imkansızlıklar bırakmış...Bazı yerler var ki, oksijeni bol, ama kardelenleri azmış. Bu kardelenleri ortaya çıkaracak güneşler lazımmış.

Çalıştığım şirket, Güneydoğu Anadolu'da çocuklara sosyak aktivitelere katılabilecekleri, yeni şeyler öğrenip kendilerini geliştirebilecekleri yerler sunuyor sosyal sorumluluk projesi dahilinde. Bu merkezlerden birinde ben de haftasonları bulunuyor çocuklarla iletişim kuruyor onlarla çalışıyorum. Ancak ben İstanbul'dayım, bahsi geçen yerler ise Mardin'de, Nusaybin'de, Batman'da...Ve aralarında 7 den fazla fark var..Çok var..
Ancak bu kadar güzel bir proje imkansızlık tanımıyor. Bizi de bu haftasonu bu güzellikleri görmeye götürdüler.
Çünkü bir çocuk değişir, Türkiye değişir..

Cumartesi günü sabah 5:20'de kalktım. Ağlayacak gibiydim çünkü hem hafta içi çok çalışmış hem de cuma geç yatmıştım. Hemen hazırlanıp havaalanına gittim. Havaalanında arkadaşlarla toplandık ve uçağa bindik. İndiğimiz yer Mardin'di. İlk durak ise Ömerli. Burada çocukların coşkusu ve sevgisiyle karşılaştık. Gözlerimize inanamıyorduk. Bu çocuklar fotoğrafçılık kursu alıyor, badminton ve masa tenisi oynuyordu. Biz de onlara güzel bir sunum yaptık, güldük eğlendik konuştuk. Abileri ve ablaları olduk. Meraklı ve sevinçli gözleri vardı hepsinin. Bize gösteriler yaptılar.

Buradan sonra yola koyulduk. İlk durak Nusaybin..Çocuklarının harikalığına şaşırdığım yer. Geldikleri yerleri unutup satranca, kitaba, ebruya, takı tasarımına, resme, power point slidelarına dalan bu çocuklar etraflarına efsun yayıyorlardı sanki. İçlerinden bir tanesi beni çok derinden etkiledi. Hasan..Küçücük elleri vardı. Çok heyecanlıdyı; harika gözleriyle etrafa bakıyordu. Seni çok sevdim Hasan dedim. Ben de sizi dedi. O kadar kalabalık çocuğun içinde kalbim onda kaldı..O başkaydı, benim küçük prensimdi. Onunla daha çok görüşeceğiz...

Çocuklar bize koskocaman bir gösteri hazırlamışlardı. Hatta pandomim bile yapmışlardı. Gözlerimden yaşlar aktı. Sezen Aksu'dan git, git, git-me dur, ne olursun şarkısıyla lirik dans yaparlarken..
Bu kadar becerileri şaşılmayacak gibi değildi. İmkansızlıklar içindeki bu çocuklar kendi harikalar diyarlarını kendileri yaratmışlar, bizi de iki günlüğüne içeri buyur etmişlerdi.
Ertesi gün Mardin'in Midyat ilçesindeydik. Sıla dizisinin çekildiği yermiş oralar. Rehberimiz ve gittiğimiz avlunun sahibi, bizlere yöresel bir dans sergilediler. Aşağıda resmini çektiğim bu dansta erkek elini yere vurur, topraktan aldım canı der, elini kalbine koy, canımla besledim der, ve kalbini kıza verir, şimdi bunu sana veriyorum der..Doğu ve şiir..aşk şehirleri.

Yine aynı avludan çok değişik bir lambayı da sizinle paylaşıyorum.

Ve Batman..Kızlarının talihsizliğiyle bilinen Batman. Bende onulmaz izler bıraktı. Oraları unutamayacağım, çocuklarının saf ve sorgulayan bakışlarıyla, otobüsün arkasından koşan umutlarıyla. Kimsenin hesaplayamayacağı izler bırakan bu güzellikler, oradalar. Çok çalışıp güzel hayallerinin peşinden koşacaklar.

Yoldan kareler. Soldan güneş yükseliyor :)

Mardin'den çocuk manzaraları..Şahmeran satıyorlar.

Hasankeyf macerasından...Mutlaka o huzuru ve sonsuzluğu tatması gerek...

Sıla'nın evinde poz verdim..:)

Mardin'de.

Ne olursa olsun, ne yazarsam yazayım az kalacak..Ama onlar hep kalbimizde olacaklar ve yanımızda. Çünkü hepsinin adresini ve bilgilerini aldık. Onlar ile hep konuşacak, onlara elimizden geldiğince yol göstereceğiz. Onları çok seviyoruz ve yaşamayı bize tekrar hatırlattıkları için teşekkür ediyoruz...